Antequam in genera varia extensionum tubulorum freni ingrediamur, interest ut primum propositum tubulorum freni pro systemate frenandi currus tui intelligas.

Duo genera tuborum frenorum hodie in vehiculis adhibentur: tubos flexibiles et rigidos. Munus omnium tuborum frenorum in systemate freno est liquorem frenorum ad cylindros rotarum transportare, quo facto caliper et laminae frenorum activantur, quae pressionem ad discos (rotores) applicant et currum sistiunt.

Tubus rigidus freni cum cylindro principali coniunctus est, et tubus flexibilis freni (tubus flexibilis) in extremo adhibetur ad tubum freni cum partibus mobilibus systematis freni – cylindros rotarum et caliperes – coniungendum.

Tubus flexibilis necessarius est ad motum rotarum sustinendum; systema non tam efficax esset si omnes partes tubi freni ex ferro rigido factae essent.

Attamen nonnulli fabri autocinetorum tenues et flexibiles funiculos freni chalybeos plectos in cylindro rotae utuntur.

Chalybs tortus funibus freni libertatem motus praebet, quae in nexu rotae necessaria est, sed etiam validior et durabilior est quam funiculi traditionales e gummi, qui stillationibus et damnis obnoxii esse possunt.

Extensio Linearum Freni 

Ad firmius nexum creandum et ne effluxus liquoris frenorum fiant prohibendum, extensiones tuborum frenorum adhibentur. Extensiones in tubis frenorum efficiunt ut partes inter se firmius coniungantur.

Sine flammis, tubi freni in punctis connexionum stillare possunt, cum pressio fluidi freni per tubas moventis nimis intensa fieri possit.

Extensio tubi freni robusta esse debet ut nexus firmus servetur et effluxiones efficaciter impediantur. Pleraque extensio tubi freni vel ex mixtura niccoli et cupri, vel ex chalybe inoxidabili, vel ex chalybe galvanizato fiunt.

Praeterquam quod robustae sint, interest ut partes extensae tubi freni corrosioni resistant. Si rubigo in extensis tubi freni accumulatur, minus probabile est ut recte operentur et fortasse praemature substituendae sunt.